Honda Forza 125: Czy to jest jeden z dwóch najlepszych skuterów 125 na kat. B?

Hondę Forza 125 porównałbym do Mercedesa wśród skuterów klasy 125. Bezwzględnie ciężko w tym segmencie znaleźć coś oferującego aż tyle bez konieczności posiadania prawa jazdy na motocykl. Na rynku tak naprawdę są tylko dwa tego typu rollery. Dlatego z taką ekscytacją przemierzałem Warszawę za kierownicą tej maszynerii.

Jednak nim doceniłem design, komfort czy ilość miejsca zaaferowałem się zapomnianym przeze mnie systemem stop – start. Coś co w moim samochodzie mnie wkurza, tutaj wzbudza zaciekawienie. Dlaczego? Bo tu działa to bezszelestnie i bez wibracji. Posłuchajcie… i jeszcze raz… Silnik jest ponownie przywracany do życia poprzez alternator a nie rozrusznik. Stąd mamy wrażenie jakby ktoś po prostu włączał i wyłączał pauzę. Niesamowite wrażenie.

Oczywiście w przypadku silnika 125 stop – start to nie wymóg ekologów, a jedynie kolejny z gadżetów, choć być może ktoś, kto wydał 20 000 na skuter będzie tak oszczędny, że ucieszy się obniżeniem średniego spalania o 0.1 L na setkę. Zawsze coś. Jednak myślę, że tutaj głównie chodzi o komfort na postoju z wyłączonym silnikiem i względy braku emisji spalin na światłach.

Schodząc jednak na ziemię nie sposób docenić wyglądu. Design jest adekwatny do klasy Hondy – mnóstwo ostrych cięć, światła LED i to co bardzo mi się spodobało, to nawiązanie do obecnej linii modelowej samochodów tej marki. W Forzie mam wrażenie, jakby był pierwiastek sportowych emocji Civica. Fajne jest też to dwukolorowe matowe malowanie i czarne logo na profilu. Widać, że ktoś się napracował i przemyślał każdy jeden detal.

To też zauważam podczas jazdy. To chyba najbardziej komfortowo zestrojony skuter 125 jakim miałem okazję jeździć. To zasługa nie tylko szerokiego ogumienia, ale też zawieszenia o ogromnym zakresie pracy jak na maszynę szosową. Przy tym nie trudno złapać balans za kierownicą. Czuję się tutaj pewnie pomimo 160 kg pod tyłkiem.

A propos czterech liter to pozycja przeze mnie zajmowana jest maksymalnie zrelaksowana. Siedzisko jest szerokie, posiada duże podparcie lędźwi i mam sporo miejsca na nogi. Jeśli chodzi o ergonomię to wkurza mnie tylko to, że co zmianę pasa trąbię myląc tidka z kierunkowskazami. Przyzwyczajenie się do nietypowej pozycji lewych przełączników zajęło mi cały dzień.

Za to szybko przywykłem do silnika. Posiada maksymalną moc na jaką pozwalają przepisy w przypadku 125 na kategorię B, czyli 15 KM. Ma 4 zawody, oczywiście wtrysk, chłodzenie cieczą i lekkie ADHD. Ono wynika z fajnego momentu obrotowego, dobrze sprzężonego z konfiguracją skrzyni CVT. Efekt końcowy jest taki, że podczas sprintu do 60 km/h mam wrażenie, że pod kanapą siedzi dwusetka.  Bez problemu też można pozbyć się tutaj prawka w terenie zabudowanym, bo maszyneria potrafi rozpędzić się po negocjacjach do 127 km/h, czego nie mogę Wam niestety pokazać.

To co jest najbardziej imponujące w tym skuterze to wyposażenie. Mnogość i wielkość schowków, system bezkluczykowy, gniazdo 12 V, elektryczna regulacja przedniej szyby, bardzo rozbudowany komputer pokładowy, wspomniany stop – start czy światła full led z przodu i z tyłu. Mam wrażenie, że opowiadam nie o 125 a o Burgmanie w odmianie Executive. Do pełni szczęścia brakowałoby jeszcze tylko podgrzewanej kanapy i gripów.

Honda Forza 125 nie bierze jeńców i razem z X-Maxem jest jednym z dwóch liderów w tej klasie, oferując nie tylko masywny design trzysetki, ale przede wszystkim przepastne wyposażenie, komfort i super osiągi mimo dużej masy. Oczywiście wadą Japończyka będzie cena. Na wyprzedaży rocznika minimum jakie musimy wydać to 19.300 PLN. Jednak czy warto? Tak, ten sprzęt jest wart tej kasy.